Sex in the city (rólegur Daði, ég er að tala um myndina ;)

Jæja, mikið er rosalega leiðinlegt að vera netlaus. Vinur hennar Xiwen var reyndar búinn að laga routerinn í íbúðinni okkar, en hann virkaði í ca 2 daga áður en ég hætti að komast aftur á netið. Þannig að einu skiptin sem ég nota netið þessa dagana er í vinnunni og þegar ég stelst í tölvuna hennar Xiwen (sem einhverra hluta vegna getur tengst netinu í gegnum kapal, þó mín tölva geti það ekki- mig grunar að ég hafi einhvers konar leiðinlegan eldvegg). Það hefur nú ýmislegt gerst síðan ég bloggaði síðast- líklega er það mikilvægasta að ég er líklega búin að redda mér íbúð. Þetta var ekki sú sem ég vonaðist eftir, heldur minni og dýrari íbúð og hún er lengra frá vinnunni og ekki með húsgögnum :( Hið jákvæða er að hún er mun fallegri og í miklu skemmtilegra hverfi í amsterdam, og svo lengi sem daði fær vinnu tiltölulega fljótt þá ætti þetta að vera ekkert mál fyrir okkur. Ég sendi ykkur myndir um leið og ég get. Við getum flutt inn 14. júlí og íbúðin er mjög nýleg og tiltölulega smekklega uppgerð, með glænýjum heimilistækjum (m.a.s. uppþvottavél). Það er ekkert gestaherbergi, en rúmgóð stofa þar sem má troða gestum, garður og mjög snyrtilegt lítið baðherbergi með sturtu, þvottavél og þurrkara.
Annars er ég búin að vera mjög afslöppuð þessa viku, bara kíkja á útsölur og skokka og svona (dró Xiwen með mér, aumingja greyið. Hún er búin að fitna um ca 10 kíló frá því hún flutti til Hollands og vill endilega að ég gerist einkaþjálfarinn hennar. Erfitt verk, þar sem morgunmaturinn hennar er oreo kex og kvöldmaturinn hennar yfirleitt kæfa og djúsí vanillujógúrt- Where do I start!!).
Síðustu helgi kíkti ég með honum Gesti (leiðbeinanda mínum), konunni hans og tveimur af börnunum (julia og tomas) á 17.júní hátið íslendingafélagsins í Rotterdam. Þetta var bara svona kasúal grill, og auðvitað reyndist það svo að um leið og ég fór að spjalla við eina stelpur þá kom í ljós að við áttum sameiginlega vini. Stelpan heitir sem sagt Ester og er frá Vestmannaeyjum, gömul vinkona hennar Iðunnar (svilkonu) og kynnti meira að segja hana fyrir Tryggva bróður Daða. Konunni hans Gests, Michelle, fannst þetta voðalega fyndið og lýsandi fyrir litla þjóðfélagið okkar (um leið og við urðum voða æstar og kölluðum upp nöfn á íslensku þá vissi Michelle alveg hvað var að gerast ;). Ester er víst í íslenskum saumaklúbb, þar sem þær hittast á ca 6 vikna fresti og borða kökur, og ég er víst boðin að taka þátt í þeim sið. Gaman að sjá hvort það verði eitthvað úr þessu.
Í gær kíkti ég í bíó með nokkrum stelpum af stofnuninni, þ.á.m. Lussy ítalska nemanum og Anesku (báðar á skrifstofunni minni) og við sáum sex in the city í fallegasta bíói sem ég hef nokkurn tíman séð. Þetta var gamalt hús í miðbænum og var byggt eins og leikhús með freskum í loftunum og litlum stúkum og svoleiðis. Við fengum sem sagt prívat stúku þarna og stelpurnar sötruðu rauvín í glösum á meðan myndinni stóð. Rétt áður en myndin byrjaði hringdi auðvitað familían, þannig að ég hafði voða lítinn tíma til að tala við þau, sem ég hefði annars gjarnan vilja gera. Jæja, spjöllum bara betur næst. Myndin fannst mér mjög skemmtileg, og við hlóum mikið að henni. Við vorum reyndar allar sammála um að við þyrftum allar nauðsynlega að fara að versla meira og oftar í ræktina, en að lokum sættum við okkur bara við að fá okkur kokteila á escape við Rembrandtstorgið. Þar var slúðrað fram eftir nóttu (hverjum fannst hver sætur og hver væri örugglega hommi og svoleiðis) svo á endanum misstum við af síðasta sporvagninum og þurftum að bíða 40 mín eftir næturstrætó til að komast heim.
Í næstu viku verður líklega aðeins meira að gera hjá mér þar sem Gestur er að koma til baka af ráðstefnu þar sem hann var alla síðustu viku, þannig að letidögunum mínum er líklega lokið. Ég bara get ekki beðið eftir að losna úr íbúðinni minni á Louweshoek 226, sérstaklega þar sem ég uppgötvaði mér til hryllings um daginn að í eldhúsinu er allt krökkt af bústnum silfurskottum! Þær virðast búa bak við innréttinguna og dúlla sér í hnífaparaskúffunni og vaskinum á næturna, og taka svo af og til kamikaze stökk úr efri skápunum ofan á eldhúsborðið þegar þær vita að við sjáum til :/ Nú borða ég ekki neitt nema það sé í lokuðum umbúðum og þvæ allan borðbúnað aftur áður en ég nota hann ;( Sem betur fer virðast þær láta herbergin í friði, amk. enn sem komið er.
Í fótboltafréttum er það helst að öll lið sem ég og xiwen horfum á í beinni skíttapa, sérstaklega var það sorglegt þegar við fórum prúðbúnar á fótboltakrá til að fylgjast með hollendingum gegn rússum. Stelpurnar voru klæddar í appelsínugult og við vorum búnar að æfa okkur að hrópa "Hup Holland" og allt, og svo var þetta bara hundleiðinlegur og sorglegur leikur. Mikið af sorgmæddu appelsínugulu fólki í bænum þann daginn...
Jamm, veit ekki hvað ég á að skrifa meira. Læt ykkur vita hvernig húsnæðismálin ganga, og svo mega allir krossa puttana mín vegna því að annar vinur xiwen ætlaði að reyna að koma bráðlega að laga netið. Það myndi amk minnka kostnaðinn sem fylgir því að hanga á kaffihúsum (þarf meira að segja að taka sporvagn til að komast hingað). Svo mega allir sem ég þekki sem skrifa blogg alveg fara að bæta við færslum (þið vitið hverjir þið eruð ;) svo maður fái nú einhverjar fréttir af fólki þegar maður loksins kemst á netið.

Kærar kveðjur frá Gómórru,
Helga bráðum ekki lengur heimilislausa